در اکثر موارد، بله. تا آگوست سال ۲۰۱۹ میلادی مالکیت بیت‌کوین در همه جای دنیا بجز نامیبیا، الجزایر، بولیوی، عراق، مراکش، نپال، پاکستان، امارات متحده عربی و ویتنام قانونی است. از نظر قانونی، بیت‌کوین پیشرفت زیادی داشته است. در طول ۱۰ سال گذشته بیت‌کوین از پولی که خلاف‌کاران اینترنتی از آن استفاده می‌کنند به جایی رسیده که مورد تایید «صندوق بین‌المللی پول»، بعضی از اعضای کنگره ایالات متحده آمریکا و وال‌استریت قرار گرفته است.
در کشور چین که حکومت بر صرافی‌های ارزهای دیجیتال کنترل پلیسی اعمال می‌کند و خلق توکن‌های جدید ممنوع است، بیت‌کوین یک داراییِ دیجیتالیِ قانونی است. حتی در ایران، استخراج بیت‌کوین یک صنعت معتبر و قانونی است.
دولت‌ها در بیشتر کشورهای قاره آفریقا، موضع عمومی در این مورد ندارند. در کشورهایی مثل نیجریه و کنیا مقامات رسمی به مردم هشدار می‌دهند که نباید از آن استفاده کنند ولی هیچگونه قانونی مبنی بر ممنوعیت آن هم وجود ندارد. کشور آفریقای جنوبی در حال حاضر تنها کشوری است که بیت‌کوین در آنجا رسما پذیرفته می‌شود و قانونی است.
در کانادا و ایالات متحده و اروپا هم تملک و استفاده کردن از آن قانونی است.
چند کشور دیگر مثل ژاپن، مالتا، فیلیپین و تایلند چهارچوب‌های مشخصی برای اعطای مجوز به صرافی‌های ارزهای دیجیتالی تدوین کرده‌اند.
پیامدهای مالیاتی بیت‌کوین از هر موضوع دیگری پیچیده‌تر است و بستگی به این دارد که دولت‌ها بیت‌کوین را در چه گروهی طبقه‌بندی می‌کنند. اگر بیت‌کوین توسط مراجع مالیاتی یک کشور جزو دسته دارایی قرار بگیرد، صاحبان آن باید مثل یک واحد آپارتمان وقتی آن را می‌خرند یا می‌فروشند یا وقتی قیمت آن بالا و پایین می‌رود، مالیات پرداخت کنند.
اگر روزی همه حکومت‌های کشورهای دنیا بخواهند استفاده از بیت‌کوین را ممنوع کنند، به احتمال زیاد نمی‌توانند به یک توافق مشترک برسند. حتی اگر بعضی از کشورها موفق شوند آن را ممنوع کنند، کشورهای دیگر پا پیش خواهند گذاشت و از ماینرها و کارآفرینان و معامله‌گران بیت‌کوین استقبال خواهند کرد. اشخاص با استعداد و ثروت افراد به کشورهایی سرازیر می‌شود که قوانین سازگارتری با بیت‌کوین دارند و این امر باعث می‌شود بقیه کشورها در سیاست‌هایشان تجدید نظر کنند.
منبع: کتاب کوچک بیت‌کوین، ترجمه الف. آزاد و دیگران، وبسایت منابع فارسی بیت‌کوین